بررسی تأثیر لایه نازک داروی حاوی عصاره سنجد بر رفلکس تهوع

مقدمه: رفلکس تهوع یکی از مشکلات  بیماران است که به طور معمول هنگام امور دندان پزشکی به خصوص هنگام تهیه رادیوگرافی و نیز قالب گیری بروز می کند. در این پژوهش اثر لایه نازک دارویی عصاره سنجد بر حذف موقت رفلکس تهوع مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش کارآزمایی بالینی دوسوکور، تعداد 100 نمونه از بین بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندان پزشکی انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. معاینه رفلکس تهوع بر روی بیماران انجام شد و در 50 نفر داروی شمارهa  یا دارونما و در 50 نفر دیگر داروی شماره b حاوی عصاره سنجد در محل هایی که از قبل رفلکس تهوع نشان داده شد به مدت 3 دقیقه قرار گرفت. سپس بیماران مجدداً از نظر حساسیت به رفلکس تهوع ارزیابی شدند. داده های حاصل شده به وسیله روش های آماری توصیفی، آزمون های 2 χ،mann-whitney  و wilcoxon تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = α). یافته ها: در گروه a (دارونما) توزیع فراوانی درجه رفلکس تهوع در نواحی زبان، کام نرم و لوزه قبل و بعد از استفاده از دارو، تغییری نکرد؛ اما در مورد گروه b (لایه نازک دارویی حاوی عصاره سنجد) بین توزیع فراوانی درجه رفلکس تهوع در ناحیه لوزه (001/0 = p value) و کام نرم (003/0 = p value) بعد از استفاده از دارو، تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بین توزیع فراوانی جنسیت در دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (673/0 = p value). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که لایه نازک دارویی حاوی عصاره سنجد به طور چشم گیری بر روی کاهش رفلکس تهوع در ناحیه لوزه ها و کام نرم تأثیر دارد و می توان از آن در موارد لزوم در اقدامات بالینی دندان پزشکی مانند تهیه رادیوگرافی استفاده کرد.